Uzaklığın türküleri çalar rüzgârlarda
Bulutlara hasret bulaşır
Karıncalar dolaşır beynimde her an
Gülümserim
Her biri yüreğime bir sevgi taşır

Ayak değmemiş kıyılarda geziyorum
Bakir ormanlar gibi avuçlarım
Hatıraları büyütür, hayalleri besler
Sensiz yollar gibiyim
Hep sana çıkar uçlarım

Zamanı kırabilsem senin olduğun ilk anda
Orada kalsak sensizliği yaşamadan
Hani diyorum, bir vuslatı ayrılıksız yaşasak
El ele tutuşup göz göze bakarak
Sonsuza kadar orada kalsak

Sokaklarda kaybolmasam artık bir de gölgem olsa
Bütün lambaları yansa her gece aralıksız
Bir lacivert çarşaf sersem denize
Dokunsa mutluluğum, ışıklar oynaşsa küçük
Uzanıp mehtabı öpsem
Açsan kollarını ıssız bir kumsalda
Koşsam, koşsam
Ayrılmamak üzere yüreğine çöksem

Mevsim kış
Kar tanelerinin öncüsü bu yağmur
Ayazlar düşecek gecelere yine biliyorum
Varlık üşüyecek
Sensiz bir mevsim ya bu mevsim
Her günüme inan
Adı sen olan bir hayal düşecek