Öğretmenleri hangi kağıda yazsam?
Hangi kalemle yazsam?
Hangi ellerin güçü yeter ki?
Anlatmak için zamanı,

hangi mevsim uygun ki?
Karda, boranda, at üstündekini mi?
Yürüyerek dizlerinin dermanını hiçe sayanı mı?
Yoksa sırtında öğrencisini okula taşıyanı mı?
Buna güç yeter mi yazmak için?
Bakın yüreğimi bir okuyun;

oraya neler kazıdım onlar için...
Hangi sevgi kalemle kağıtla tatlanır...
Onların yüreğindeki sevgi nasıl anlatılır?
İşte bakışı işte öğrencisini şefkatle okşayan eli,
Sanki ana sanki baba işte sevgili öğretmenim...
Benim gücüm yetmedi onları anlatmaya,
Bedenini siper etmiş bakın şu yavruya üşümesin diye,
Göz yaşlarını silmiş elleriyle yere düşmesin diye,
Elindeki simidin ucundan kırmış oda yesin diye,
Hasta olan öğrencisini ziyaret etmiş sevgisiyle,
Ona ilaç olmuş ateşlenen başını ellerine almış,
Okşamış yavrusunu tez iyileş diye,
Gözlerinden öyle bir sevgi sunmuş ki.
İşte bilgi, işte şefkat, işte sevgi, işte bu öğretmen.
Her gününüz kutlu olsun mutlu olun,
Yıllarınızı sağlıkla yaşamanız dileğimle...
Sevgi ve saygılar sunarım tüm öğretmenlere...

hafize kilic

Gurbet meleği