1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
810
Okunma
Kalem kılıçtan keskindir.
Sen gittin.
Hiçim,
Açı’m sana,
’Hiç’sizim.
Ne uzaklık bilir gözlerim artık,
Ne de kuraklık.
/
Baştan ayağa bomboşum ben.
Ölümün en sıcak yanı,
Söndürülmüş her bir sigaranın
Derde derman olmayıp,
Ardında bıraktığı külleriyim.
Son nefes gibiyim sana ben,
Mecburi yolculukların dumanı.
Ve unutma;
İçini ısıtabildiyse,
Dünyanı yakması ’hiç’ garip değildir, bir aşkın!
/
Anlamlı ama harflere sığmayan,
Basit kelimelerin en uzunuyum sana ben.
/
Baş harflerinin,
Boş harflerime taç olduğu,
Bir ’kalem’de
Yakınım sana ben.
/
Bir kalemde yak’ın!
| Emrah Nargöz | 11 Aralık 2012 Salı, 01:01 |
Şiirin sahibi
Cevap Yaz