Güle güle dostum güle güle
yel essin kokun gelsin demiş anam
gurbette ne yel esiyor
ne kokun geliyor
anasız gurbette yaşanmıyor
yokluğunda burnumun direği sızlıyor

güle güle dostum güle güle
anamı görürsen selam söyle
birde hal hatır sorarsan
tut ağacının altında
bağda bahçede
kayısı kuruturken görürsen
bıçak gibi kesmiş
hasretin yüreğini
kıymık gibi batmış yokluğun ciğerine deyiver

güle güle dostum güle güle
istanbul’dan öteye
gidersen afşin/arıtaşa
geç kalmadan hava kararmadan varırsan köye
topladığım safran çiçeklerini ver anama
amcadan dayıdan eser arama
bir merhem çal sende kanayan yarama

güle güle dostum güle güle
gurbette kimler çaldı hayellerimizi
kimler böldü uykumuzu
kim hesabını verecek
yarım kalan hayatlarımızın
yazılmayan öykümüzün

güle güle dostum güle güle
gurbet denen çıkmaz sokakta
kimler taş koydu yolumuza
kimler kıydı gençliğimize
kar yağmış saçlarımıza kırışmış şakağımıza

güle güle dostum güle güle
tanıdık eski bir dost görmek istersen kahvede
arama bulamazsın çoğu mezarda
kiminin başında tahta
kimin başın tahta bile yok
gurbet bu çıkmaz yolun sonu yok diyor
almanya’da yüzlerce gurbetçi vatansız yaşıyor
gurbete düşenler köyüne tabutta dönüyor

güle güle dostum güle güle
git gidebildiğin yere
yeşile hasret dağlara
tekerlek değmemiş tozlu yollara
kuş uçmaz kervan geçmez ellere
bir selam söyle çöllere
şimdi kayboldu dersin geçmiş zamanlarda
ne koca kulaklı eşşek kaldı geriye
ne nazlı yarin hayali
gurbette hayalimizi çaldılar
biz bizden aldılar

güle güle dostum güle güle
ne yel essin
ne kokun gelsin
yanmış yürekler
nasıl sevinsin gülüm

güle güle dostum güle güle
gurbette gurbeti yaşamak derttir
gurbette yaşamak ölmekten beterdir

güle güle dostum güle güle

saraybosna/BOSNA-HERSEK 1998