Aybüke’m Enes’im kısa arayla,
Ölüm bu bilirim gelir sırayla,
Ömür alınmıyor görün parayla,
Ecel şerbetini içti gidiyor.

Teselli edilmez ağlar bacısı,
İlelebet çıkmaz onun acısı,
Hiçbir ilaç dindirmez ki sancısı,
Hakk’ın rahmetine erdi gidiyor.

Nerden bilecek ki ölüm pusuda,
Kötüsü de tadar elbet hası da,
Lanetler edilir olan kası da,
Beyaz kefenini giymiş gidiyor.

Daha onbeş idi gencecik yaşı,
Zülfünü dökmüş de eğildi başı,
Sanki özenilmiş kalemden kaşı,
Omuzlara binmiş işte gidiyor.

Bir ömür yanar da ana yüreği,
O an söylenemez budur gereği,
Soyunun devamı evin direği,
Sessiz sedasızca nasıl gidiyor.

Mevla sabır versin ana babaya,
Cenaze cemaati sığmaz obaya,
Giden geri gelmez yazık çabaya,
Musalla taşına kondu gidiyor.

Kimseye vermesin evlat acısı,
Allah’ım diner mi yürek sancısı,
Hiçbir kul olmazmış dünya hancısı,
Enes’im rabbine yundu gidiyor.

Kuzum sana hak dan rahmet dilerim,
Sanma gönlümüzden ismin silerim,
Dertlerim öğütür hüznüm elerim,
Şarkışla acına bandı gidiyor.

Fatma Kübra gürbüz