Gerçek öykü bu ya
Köylünün zavallı eşeği
Düşmüş kör kuyuya,
Köylü bakmış aşağı
Kuyu derin, eşek ihtiyar
Nasıl çeksin dışarı
Elden günden medet mi var?!


Demiş ki kendince
Zaten kuyu kör kuyu
Yok içinde damla suyu,
Eşek hayli yaşını aldı
Artık ölsün,
Bu dünya kime kaldı;
Hem kuyuyu örteyim
Hem ölüsü gömülsün!


Koyulmuş işe kazma kürek
Kazıp kazıp atıyor
Toprakla doldukça kuyu
Eşek üste çıkıp, göğe bakıyor
Öyle bir an gelmiş
Bir sıçramış yükselmiş
Çıkıvermiş dışarı,
Kıssadan hisse
Eşek için başarı;
Kör kuyuya düşen kimse
Ne suçlu ne güçlü
Ne haksız ne haklı olacak
Her şeyden önce
Yaşamak için inatçı
Eşek kadar aklı olacak!


Her umudu yitirip
Kesilirsen ekmek aştan
Ölü çıkarsın savaştan;
Açlık günde üç öğün
Toprak atar üstüne
Görünmez üç kürek,
Diren zulme, sömürüye
Kararmadan göğün,
Umut cana güç yürek!


Şaban AKTAŞ
05.12.2012