1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1749
Okunma

İki çocuk dokuz on yaşlarında var yok
Eşeklerinde ikişer köfe" Ellerindede ikişer sepet armut
Güneş battı batacak
Bir yandan yürüyor
Bir yandan sohbet ediyorlar, Yorgun amma mutlular
Köfeleri, ve sepetlerini, armutla doldurmuşlar
E daha ne olsun, Ertesi günü şehre götürüp satacaklar
Kaça gider, köfelerini kaç para tuttururlar
İşte ondan bundan sohbet ediyorlar
Güneş battımı biraz sonra hava karardı demek
Güneş battı, ve hava karardı artık
Dağlar sessiz dağlar sakin,
Zaman çok’ amma yolda çok uzun" amma olsun
Tire gocuğunda anca çıkmışlar yola
Meşelikden, sarpcadan, ardıç, arasından" ohoo daha çok tepeler aşacaklar
Sırada, Karlık, Sıra kayalar, delik kavak var
Araları öyle sokaklar gibi yan yana değiller
Suyu Karpuz çatlatan Çırlık"dan geçecekler
Daha Kadı bağı, ve Yörükler mezarlığı
Korkumu, ne korkusu be çocuk
Oraları geçdiklerinde ancak yollarının yarısı olacak
Bak Masal olsun diye anlatmadım bunları sana çocuk
O iki çocukdan, biride benim, bu daha neki anlatsam tek tek
Bunlar benim yaşadıklarımdan bir gerçek
Kalkmışsın bana oturmuşsun karşıma evden alıyor servisin
Bırakıyor kapının önüne iki adım merdiven çıkmamak için asansör bekliyorsun
Birde kalkmışsın, yoruldum diye ofluyorsun
Ben dinlemem proru prosüdürü, ne lamı, ne cimi dostumsun
Nede dinlerim ordan damdan düşmeden ahkam keseni nede profösör olsun
İbret alıp kendin, disiplinli olacaksın
Masal diye anlatmadım bunları çocuk, yaşadığım bir, bir, tek, tek, bir gerçek
O gün bu gün yok, gün her gün aynıdır bilmeyen ahkam kesmesin
Bir alıştınmı kolayı istersin’de istersin
Gaddarmıyım, ne gaddarı be çocuk, sonra pas tutarsın görürsün.
Yahya sevim; Aydın.