Kötülük nedir bilmez, kanatsız melek sanki
Temiz kalpli, şefkatli, rânâ yüzlü sevdiğim.
Benzerin az bulunur, öyle alımlısın ki
Kıyaslamam kimseyle, bulut gözlü sevdiğim.

Duygu yüklü sesini, öyle güzel kısar ki
Küsmesi de çok farklı, öyle nazlı küser ki
Sevdâ yüklü yüreğe, öyle bir taş basar ki
Duruşu çok vakarlı, güzel pozlu sevdiğim.

Ömrümün hazan vakti, gönül cânânı buldu
Sevgiye muhtaç kalbim, duygu seliyle doldu
Beklenmedik bir anda, ne hâller hâsıl oldu
Gönül coştu pürneşe, sazlı cazlı sevdiğim.

Kalbi çelik kafeste, usandırır âşığı
Destur vermez kimseye, kapalıdır eşiği
Herkese güneş gibi, yansır onun ışığı
İffet, erdem timsâli, temiz özlü sevdiğim.

Herkes için geçerli; ya baladır, ededir
Daha sonra yaşlanır, ya ninedir, dededir
O öyle bir insan ki, her konuda zirvedir
Metânetli… Sabırlı… Doğru sözlü… Sevdiğim…

29/11/’12
Hanifi KARA