1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
730
Okunma
bence sen sevmelisin beni,
karanlıkları yırtıp geceden,
dikenli tellerinden kurtulup yalanın
seninle kaçıp saklandıgımız o okul kaldırımı,
polis sirenlerinden hatırladıgım korku
dolanıp saçlarına sevecenligin
bir küçük odasında evimizin
yer sofrasında oturmuşuzdur
bence öyledir her şey
işçi gözleri hüzünlü bakan akşam
birde sen yüregimde mahzun
konuşmuşuzdur senle ölüm üzerine ,
çocuklardan ,ve yarından,
her şey öyle yanlızdıki bilirsin
hani acıma olurmu garipligime,
tüm şehirler bana yabancı
tüm kadınlara yakın olsada ruhum
bence sen sevmelisin beni
sendendir kimsesizliğim
Cevap Yaz