12
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1342
Okunma

Suskun düştü dil, gözler buluştu
bir mavi buluttu
hayale uçurtma uçurdu kuşlarla
misket oynadı taşlarla
koskoca kayalıklardan
koptu umut
farkında olmak farkındalığın
yoksun düşmüş aptalığın
olmaz olası riyakarlığın
pencerisinden
esti gürledi
bir avuç rüzgar
menekşe renkli gözlerinde
bin ağıt bin feryat
vuslatı aradı zümre zümre
filizlendi tek bir dal
kafiyeden uzak ellerini
ummana açarcasına
bardaktan boşalan
bir damla su çarparcasına
seller yudu gözlerini
sonunda geceye sindi gün
unutulmadı o gün
güneşi bekledi her gün
oturdu Halil İbrahim sofrasına
bir lokma ekmek
bir yudum su
vururken yüzüne çorbanın buğusu
anladı/ki farkındalık değilmiş
farkında olmak
olmakmış insan gibi
var olmak
yaşamak
yada lal olup
susmakmış
tam yerinde tek nokta koymak.
08 Kasım 2012
00:33:57
5.0
100% (8)