yüzün değdi sabahlara
derde dert katıyor aynalar
aktarıyorum suyla hayâllerini
her gün bir sonraki yarına...



yitirince bende beni
kaptansız yüzüyor
sallana sallana bir gemi
ortasında denizlerin;
sarhoşum sanki içmeden...



günde belki on kez oluyor bunlar
bir an önce bulup seni
başımı göğsüne koya koya,
sulu sepken yağmurda
ıslanırcasına yollarda
ağlamak istiyorum doya doya...

...
ağlamak hiç de kolay değil
çok da zor üstelik,
bir de serde erkeklik
binince üstüne
ne ser kalır ne de erlik?!
...
hani nasıl diyeyim
seversem bir insanı
vatanım gibi sever
uğruna canımı bile veririm;
gittin diye şimdi sana
nasıl vatan haini diyebilirim,
nerede erkeklik
öyle durumlar var ki
ağlamak değil
ağlamamak eşeklik!
...
gülen gülsün ama
gül yüzünden gülmediğimi bilsin;
beterin beteri ayrılık
süzüyor kirpiklerimden
göz sularımı ılık ılık...


-II-


sokaklar sarı, sarıda yürüyorum
basa basa yaprakları,
sarılıyorum...
...
sarıyı geçtim
mavilere karılıyorum,
kıyısındayım Akdeniz’in
dalgalar daha azgın;
aylar geçmiş aradan,
anımsadım keçiboynuzunu
tam işte burada
altında bu ağacın,
sana bir şarkı yazdım;
yokladım yüreğimi
boştu sen hanesi,
aşk bir bakla falı
falcının elinde bir bakla tanesi
seni denize attım
yıkanmış hüznümün tuzunu
gözlerimin denizinde
bir kez daha tattım...



zerafetin son temsilcisi
biricik tomurcuk gülüm
aşk ve güzellik kraliçesi
der demez tepemde
bir çift beyaz güvercin
kan/atlarında sevinç pikesi...



kızlar geçiyor; körpe, çılgın liseli
kaçmışlar okuldan besbelli,
deli dolu gençlik
doludizgin atlar gibi
rüzgâr kapmış yel/esini
hey gidi Orhan Veli
esiyor hâlâ kavak yelleri...



çata pata, çata pata, çata pata
geçip gidiyor bir balıkçı teknesi
mavilere karışıyor pancar motor sesi,
dalgalar vuruyor yandan...
...
dalda bir bülbül ötüyor
bakıyorum dönüp;
göremiyorum bir türlü
kolkola bir çift geçiyor yanımdan
diriliyorum ölüp ölüp...



Şaban AKTAŞ
29.11.1998