Mor sümbüllü bir dağın
Tam ortası yüreğim
Ölümsüz bir sevdada
Hasret kokan zindanda
Kör ebe oynamadan
Gel dersen geleceğim...

Acıyı göl eyleyen
Umudu çöl eyleyen
Sevdayı zül eyleyen
Hazanlar dan vazgeçip
Geçmişi bir kalemde
Sil dersen sileceğim...

Karanlık deryalarda
Güneşi unutturup
Raks edip rüyalarda
Sevginin ellerini
Yıldız gibi kaydırıp
Öl dersen öleceğim...

Döktüğüm göz yaşları
Suluyor bu dağları
Hasretin yellerini
Bir daha estirmeden
Son sözünü söyleyip
Gül dersen güleceğim..

Yüreğin tazelense
Doğduğum gün olacak
Mevsimlerden güz dönüp
Baharları saracak
Dökülen yaprakları
Der dersen dereceğim...

Acının kemendini
Sevdanın ateşiyle
Çıkarıp da boynumdan
Sevda çiçekleriyle
Vuslata gün saydırıp
Kal dersen döneceğim...

Mehmet Fikret ÜNALAN