KIRKAYAK PARKI

Kırkayak Parkı

şehrin tam orta yerinde,
oldukça geniş bir alan,
bir tarafında okullar,
ana caddesi diger tarafta,
çocuk bahçesi aşagıda,
cıvıl,cıvıl,renk,renk,
bu tarafta banklar dolu,
vakit öglenden biraz sonra,
köşede liseli kızlar,
önlerinde çay, bisküi,
şu bankta yalnız bir kız,
belli konuşuyor birisi ile.
ben de karşı masadayım
önümde çay, içöiyorum,
hem içip, hem seyrediyorum,
her şeyi, herkesleri,
ana cadde çok yoğun,
çocukların sesleri karışıyor,
korna seslerine.
simitçiler geziyor parkta sessiz,
karşı bankta oturuyor birisi,
yaşı var elli ile altmış arası,
saçı dökülmüş, birazcık kel.
gözlerinde gözlükler,
yüzünde bir mutluluk
çizgileri belirsiz,
önünde böregini yiyiyor iştah ile,
belli, ya parası artmış,
veya bitmiştir bir borcu,
kalınca biraz parası
ziyafet çekmiş kendine,
işte böyledir hali parkın,
kırkayaktır adı parkın.



gÜZEL BİR PARK KEYFİ YANSIMIŞ MISRALARA, SEVEREK OKUDUM HAZ ALDIM...
SAYGILAR SELAMLAR......YÜREĞİNE KALEMİNE SAĞLIK

Şiirleriniz olağanüstü
Düşünceleriniz ,gördükleriniz gerçek
Ah insanların malesef gerçek yüzü hocam
Yetkin kalem var olsun
SAYGILAR

Parkın adını pek beğenmedim, biraz ürpertici bir isim. Şiirde anlatılanlar ise günlük rastladığımız, hayatın içinden ama çoğu nahoş olaylar. Sorumluluk sahibi dizeleriniz için teşekkür ederim.

güzel bir anlatımdı