Türk şiir sistemi bellidir...Ve bize ait olan yapısı vardır...Ama kendi kültürünü inkar eden zavallılar batı hayranlığıyla bir yerlere gelmeye çalışıyorlar...Okullarımız da resim ve müzik dersi vardır ama şiir dersi yoktur...Şair yetenekleriyle doğar...Bu iş Allah vergisi bir yetenek...Hocamız Cemal Safi Beyin çok enfes bir yorumu var onu paylaşmak istiyorum....

Şair sonradan olunmaz. Öyle olsaydı şiir sınıfımız olurdu. Şiir dersimiz olurdu. Şiir öğretmenimiz olurdu.

Müzik dersimiz, resim dersimiz vardır. Bunlar da güzel sanatlardandır. Ama şiir dersi yoktur. Şairlik doğuştandır. Eğer içinizde şairlik varsa, okuma yazmayı öğrendiğinizde önce şiiri öğrenirsiniz. Şarkıların şiirleri sizin dikkatinizi çeker ve o şarkıların güftesini merak edersiniz.

Eskiden şairlere aşıklar denirdi. Şair fazla duyan, fazla etkide kalan insandır.

Bir dramatik olay olsa önce şair ağlar. Komik bir olay olsa önce şair güler. Hem de herkesten fazla güler.

Okuma ve yazmayı öğrenince, önce şiir yazmaya başlarsınız. Uykularınız kaçar. İnat eder de yazmazsanız hiç uyutmaz. “Yazıp da ne olacak”, dediniz. Yani şiire kafa tuttunuz. Sizi sabaha kadar uyutmaz. Ben hiç kafa tutmam. Ama bir dörtlüktür, ama bir şiirdir. Kalkar yazarım ve gönül rahatlığıyla uyurum. Bu bir nevi deşarj olmaktır.
Ben serbest şiiri de çok seviyorum. Ama edebiyat öğretmenlerine kırgınım. Çünkü öğrenci, şiir diye düz yazı yazıyor. Yazdığını da şiir zannediyor. Çünkü yanında böyle örnekler var. Öğretmen, “Aferin çocuğum” diyor. Ama o, şiir değildir. Bunları Avrupalıya şiir diye tanıtmaya kalktığımızda hemen bizim şiir konusunda ne kadar beceriksiz olduğumuz kanısına varacaklardır. Bunlar şiir değildir. Bu düz yazılar şiirse Yahya Kemal’de, Nedim de, Fuzuli de, Mehmet Akif de şair değildi.

Öte yanda Goethe de, Dante de, Boudlair de şair değildi. Hatta Şekspir de şair değildi. Ben diyorum ki, düz yazı ile şiir yazanlar şairse, ben şair değilim.

Onlar süslü nesir yazıyorlar. Ne uyak var, ne vezin.

Vezinsiz yani ölçüsüz şiir olmaz. Kafiyesiz yani uyaksız da şiir olmaz. Düz yazı olur. Akılda da kalmaz. Zaten Allah bile ayetleri kafiyeli yollamış. Ben kafiyeli ayetleri daha kolay ezberleyebiliyorum.

Kişi önce ölçülü ve kafiyeli şiir yazar. Bu konuda kendini kanıtlar. Sonra da serbest şiir yazarsa buna bir şey demem. Hatta takdir ederim. Ama öncelikle ölçülü, kafiyeli şiir yazacak. Çok sevdiğim serbest şiirler vardır. Ama hececi şairlerden çıkmıştır.

Kısacası, vezinli kafiyeli bir dörtlüğü bile yazamayan adamın serbest olarak yazdığına ben şiir demem.
CEMAL SAFİ