Ruhum zindanda kaldı
Karanlıkların tam ortasında
Çıkmaz sokakların zifiri karanlığında
Anlaşılmazlığın hengamesinde
Yalnızlığın mengene gibi sıkan debdebesinde

Bu kadar acıyı taşıyan
Bu kadar derdi yüklenen ben
Nereye gittiğini ne olduğunu anlamadan
Ya da anladığını zannettiği yerde
Ben ve yüreğim işte şimdi
Ruhum zindanda kaldı

Tam şu anda dil suskun
Yürek ah eder dururken
Ben yalnızlık özleminde
Beklemenin hasretinde
Yürek yangını bir can ile
Diyebildiğim tek şey var
O da tekrar haykırıyorum
Ruhum zindanda kaldı

Zannederdim zindan dört duvar
Zannederdim üstüme gelen demir parmaklıklar
Halbuki;
Zindan ne dört duvar, ne de demir parmaklıklar
Zindan ruhumun kararması
Zindan yüreğimin yanması
Zindan derdimi kimseye anlatamamam
Zindan can dediklerimin sözleriyle canımı yakması
Zindan beni kimsenin anlamaması

Dedim ya dostlar
Varsa duymaya yüreğiniz
Varsa götürecek kalbiniz
Diyorum bir kez daha
Haykırıyorum
Ruhum ruhum zindanda kaldı...


Gülser ATEŞ