hayrettin taylan



Gönlümün retorik şeklinde yazıldı algısal hevesim
Coşturulmamış şekillerin dilinde susturuldu kavuşmak pınarım
Zapt tetiğim damlalarında kurudu vicdanım
Meğer ,benim için değil, içtepilerime silmek içindi içsel ıslaklığın
Ansızın, sızıların toplanır vaveylacımda
Talihim ,kutuplaşır kitabi bakışlarında
Meğer, mihrin ,ömür boyu seni sevmekmiş
Meğer,son çığlığın ağıdını okumakmış bülbüllüğüm

2…
Dumanı ahına kardeş b’andırılmış yanışın sonrasıyım
Eriyen ben
Aydınlanan sana olan hasretim
Selvi gibi yücelen uğurmuş

İçimin dehlizlerini sana taşıyan uğur böceğiyim
Ebemkuşağında uğurun yolu, sazı, sözü , özü yok
Foton kuşağında benliği aydınlatan sevi sözün yok
Benkuşağında “ ben “ yok,
Gözlerin , acılarıma çeşme olalı
Gamların , amcazade gibi yakın bana

Hercai bir bekleyişin sönmüş volkanı gibiyim
Salına salına yürüyüşün faylarıma yoldaş gibi
Cefaların sonsuz ilgilerin diline yazgı kalemi gibi
Bu yüzden, yazılır ,yaşanır ,aşılır , sensizliğin ummanı
Bu yüzden, güleç yüzünde yüzülür

3.
Mutluluk senle mevsim olurken hüzün yar iklimi
Meğer, aşk cefanın kader atlasında son renkmiş
Saçlarının tuzağında uzaklarımın yelkeni var
Uçsuzluğumun ortasında kavuşmanın seli var
Bağrı açık acizliğimin azizi gibi
Çağrışın sükunlara
Tetbirsiz gidişinde tedavülden kalkmış yara gibiyim
Himmeti varışında olan sözlerin acısı gibiyim
Cilvelerin kitap dışında verilen özel ödev
Çılgınlık , kitapsız yaşamanı mürekkepsiz yazgısı
Bilgelik,hissin rüzgarında esişin sevişim ruhu


4
Emelin son sınırında, vize son bakışın
Gitmek için gelen ceylani umutların dilinde
İmtihanı aşkın kendi yazgısında yazılmamış yaşam seyrinde
Korkunç niyetlerin kullanılma azminde aziz ben
Yol gösteren, can kırığının yolu sen
Sol şeridin selini tümleyen gözyaşların
Susturulmamış iç çocuğun algı bombasıyım
Varılmamış sevdaların rindiyim
Esirliğim ,hüsranlarımın, sana yenilişimin zindiyim
Senden başka her güzel küfre aynayken
Oysa sen sevda cennetiydin
Bu kutsi yürekten gidemem
Gidemem ki gitmeyi bilemem