Ah! Dilârâ, can Dilârâ
Tek kahramanısın ütopik düşlerimin.
Gönül dağımın, hiç batmayacak güneşi bilirdim.
Zamansız bırakıp gittin .
Çiçekler öksüz kaldı dallarda.
Ayak izlerin ıslandı hüzün yağmurlarında.
Taze başlangıcı sevdamızın,
Eskimeyen şarkılarda.
Özlemek, ateşîn bir hâlet ruhumda.
Yaşadığım kentin caddeleri
Ayak izlerini saklıyor bağrında.
Boy aynaları endamını kıskanıyor.
Masadaki vazo ellerini,
Hayallerim sıcaklığını özlüyor.
Bir sağanak sonrası güneş doğuyor da,
Yedi renk beliriyor gökyüzünde.
Ben de yüreğimde hasretin yedi rengi,
Yağmur olup toprağıma yağmanı,
Rüyalarımı süslemeni bekliyorum.
Bir güvercin suretinde,
Yüreğimde kanat çırpıyor güzelliğin.
Hep seni düşlüyorum.
Yalnız seni bekliyorum.
Yürüyüşün ayrı,
Asil duruşun ayrı geliyor gözlerimin önüne.
Denizin enginlerine dalıp gidiyorum.
Bir martı çığlığı uyandırıyor düşlerimden.
Yüreğim göğsüme sığmaz oluyor.
Öykü oluyorsun içimde gizemli ve uzun.
Karanlık gecelerimi aydınlatan.
Uykularım sürgün.
Kirpiklerinin gölgesi düşüyor yüreğimin üstüne…
Sonra bir masal çağı başlıyor.
Evveli sen ahiri sen.
Delifişek, delişmen istekler doluyor içime.
Koca kenti kaybediyorum gözlerinde.
Seni arıyorum, sesini arıyorum caddelerde.
Büyüyor nâçarlığım, kurak topraklarca.
Seni bekliyorum *Dilfigâr Sokağında Dilârâ.
Bir kuş olup uçmak istiyorum gelmeyince.
Sen duymuyorsun nafile…
Ankara,2001 İbrahim KİLİK

Dilârâ:gönül alan, gönül kapan, gönül okşayan.
Dilfigâr:gönlü yaralı,âşık.