bir sen mi varsın ki can ..bir benmiyim burada
kimler gelip geçmedi ki kir’e kin’e kan’a mekàn
atanmış..seçilmiş..kan emici kenelere cennet
mahsun-mazluma zindan edilmiş bu/dünyada
..fazla da değil
eğil
dön bi bak bugünden söyle bir..elli yıl geriye
kimler vardı geldi kimler göçtü kimi kim niye
sayıp etti mahzeninde..deli-divane-serseriye
boğulmuşken mal-mülk yat bot et’e ve ve ve
durul dur bak hele..deri bir kemik koyulmuş
yerilmiş-sövülmüş-sayılmış deli artı divaneye

dal dalında..dökülü sararmış nice yapraklar
irili ufaklı bin bir çesit..kum-çakıl ile taşlar
dé hele,kapılıp gitmeyeni mi kaldı dostlar
akıp giderken seyrinde..cànà can,o;sular
kimini baş etti kalktı-kimini tac,soytarılar
vurup insan yaktılar..evet..bu topraklarda

sefà süreninden çok çoktur kıvranıp duranı acılarında"N"
çalıp etmeyenleri günbugün..seninle biz olmuş canlardır
soyulmuş-sağılmış-sürülmüş dem her dem anadoluda"N"
düşünen-üreten değil geçinip gidenler var yalan-talandaN

durulmuş yatağında çağlar dedim size nehir bu nehir
varmak için derya ol denize ne yazık ki inanmadınız
bilene edilir yerince söz;sevmeyenine zehirdir zehir
okur yazar değilim hani iyi ki okuyup anladınız siz
oturun gelin şöyle yanı başımda bana da anlatınız
var mı böylesi nehirlerin bi başka yerde çağladığını gören-i

bilinen renklerin arasında,yek birdir
sevip saydıklarımıN has kendisidir
siyah ile beyaz
gerçektir kendisi güneşin
ıssı ışığı ile durul dur kal
kelàmını..kaleminle yaz

selàm desem sevgidir
sevgi desem saygıdır
durulur durur ..kızar
..hem
azdır dér bunlar az
yüreği güzel insan
dé dedi kalemim
bunu bil bunu
dost’a dedi
..yaz



Şair Metin Demirkaya