Nüşre; büyülenen kimseyi, büyünün etkisinden kurtarmak için yapılan, mukabil büyü bozma işine denilir. Nüşreye bazı alimler caiz dememişlerse de, cumhur cevazına hükmetmiştir. Said b. Müseyyeb (rha.)’in;
“Allah (c.c.), zarar veren sihri yasakladı, fayda vereni değil” dediği rivayet edilmiştir. Katade (rha.) de;
“Kişi kendisine yapılan sihri tedavi edecek kimseyi arar.” der.
Nüşre hakkında Ahmed b.Hanbel’ e sorulduğunda,
“Bunda bir beis yoktur.” Cevabını vermiştir.
Nüşreyi caiz görmeyen bazı alimler, Ebu Davud’ un rivayet ettiği;
“Nüşre şeytan işidir.” hadisini delil gösterirler. Bu görüştekiler, hadisin zahiri manasını ele aldıklarından nüşreyi caiz görmemişlerdir. Lakin, cumhur ulema, bunlara şöyle cevap verip, hadisi şu şekilde yorumlamışlardır:
“Rasulullah (s.a.v.) amelin aslına işaret etmiş olmalıdır. Çünkü, asıl itibariyle bu da (Nüşre) sihirdir. Hüküm kast’a göre değişir. Kim bununla hayır dilerse hayır, kim de şer kastederse şerdir.”


Gazali’nin ölümüne yakın “keşke kocakarı imanıyla ölebilsem” dediği rivayet edilir.