Ne kapımı çalanı geri çevirdim,
Ne gönlümü çalanı yıkıp devirdim.
Ne izzet ikramda bulunmakta,
Ne hatır gönül sormakta kusur ettim.
Ben ne ettimse bir tek kendime ettim...

Ne çamur atıp iz arandım,
Ne gönülsüz yare dadandım.
Ne ham meyvayı dalından kopardım,
Ne gülü bülbülünden ayırdım.
Ben kimseler kıyamadım kendime kıydım...

Ne dostu sırtından bıçakladım,
Ne anamı babamı utandırdım.
Ne derdimi bir kula anlattım,
Ne muhanetin kapısını çaldım.
Ben çala çala kendi ömrümden çaldım...

Ne sevdamın yolundan döndüm,
Ne allahın bir kulunu hor gördüm.
Ne sönmüş ocakta bir küldüm,
Ne karakış ayazında dondum üşüdüm.
Ben de hepiniz gibi ağladım ve güldüm...

Ne bir kuşun yuvasını bozdum,
Ne sahtekarın elinde kozdum,
Ne anıların üstünde tozdum,
Ne emeksiz yemek buldum.
Ben eğriyi doğruyu önce kendime sordum...

Ne vicdanımın sızısı yaktı içimi,
Ne zalimin gücü kısabildi sesimi,
Ne düşmalarım bükebildi belimi,
Ne bir ayıbım kızartabildi tenimi..
Ben atamdan öğrendim nefsimin ipini çekmeyi...

Eeee...öyle de ne oldu,
Gönül umduğunumu buldu.
Hakta, adalette,mutlulukta,
Gitti hainlerin başına kondu.
Şükür ki bana kalan onurlu bir yaşam oldu...


ÇİMDİK 16.11.2012