Hangi duygularımı mutluluğa boyarsın dedi bana
kırgın bakışlarına hapis etti gözlerimi;

kalbinin üzerine koydu ellerimi minik ellerinin içine alarak
sevgi duygum dedi onu mutluluğun en koyu tonuna boyayabilir misin?
Bütün ailemi ve arkadaşlarımı öldürdü savaş canavarı kimsem kalmadı ki!!

Minik bedenini zorla taşıyarak yanıma oturdu ve devam etti konuşmaya;
açlık duygum dedi onu taptaze kokan bir ekmek yeme mutluluğuna boyayabilir misi?
ben bu yaşıma kadar çöplerden hiç taze yiyecek bulamadım ki!!!


Hançer gibi bakışlarını çekmeden gözlerimden devam etti anlatmaya;
güven duygum dedi onu bir dostun vazgeçilmez sadakatini yaşama rengine boyayabilir misin?
en son dost bildiğim yan sokaktan biri yırtık ayakkabılarımı çaldı, alma diyemedim ki!!!

Kalamadım oralarda, öptüm kirli yanaklarından kaçarcasına uzaklaştım bakışlarından
bildiğim bir tek rengi bıraktı anılarıma
siyah rengine baktım çocukla sohbetimin, koydum yüreğime cümlelerini, ağlayarak yoluma devam ettim!!!