AğLamamak İçin Daha;
Ne Kadar SıkmaLı Kendini İnsan.?
Vardır Her DöküLen Göz Yaşının;
Kaldıramadığın Ağır Bir BedeLi..
DiL KiLitLenip Sustuğunda..
Cümleler, KeLimeler Boğazına,
İlmik İlmik Düğüm OLunca.
Anlatır Onlar, Anlatılmak İsteneni..
Çoğu Zaman bir Sitemdir,
Çağlayarak Akış Nedeni..
Kimi Zaman Bir Yalvarıştır..
Masum Bir Bakışla Akışı..
Nadirdir MutLulukla Arkadaşlığı..
Gam,Keder ve Derttir..
Onun Biricik Sırdaşı..
Yutkunursun Önceleri Sessizce..
Ve Başlar İnci Gibi DöküLmeye;
Bir Kaç Cümleler Eşliğinde..
Ve Sıkmak İçin ZorLarsın Kendini..
Ama NafiLe.. Bir Kere Yıkmıştı O;
Önünde Duran O Bendi (Seti).
Kabardımı Bir Kere Kaynağı;
İçindeki O GönüL Pınarı..
GönüL Pınarı Dolar.. O Akar..
Sesin KesiLse,Boğazın Düğümlense..
AnLatmak istesende Bazı Şeyleri..
FrenLer, Sadece Frenler O Seni..
Saf Duyguların Semboludur..
Aşkın Gerçek Yüzüdür O..
Yüreğin Yanar, ve O Akar..
Candan Öte Canana Akar..
Huzuru Getirir Yüreğine..
RahatLarsın Ve Gelirsin kendine.
Duyguların Dünyaya Açıldığı..
Farklı Boyutta Bir Penceredir O..
Ayrılığın Kırgınlığını Taşır Yüzünde..
İlaç Olmayacak Yürek Yarana..
Sadece O Merhemdir,
Yarinden Sana Kalan Tek Hediyedir..
Ama.. SafLığın Sembolu OLsalarda..
BiLinmezki Kolay Kolay Kıymeti..

M.Özdemir..