Ay düşer, nice karanlık kuyulara
Yansımaları saklanır ışığın
Islak ve nemli duvar taşlarına,
Yıldızlar çizilir tek tek.

Kuşları vurdular kanatlarından,
Her yanları kan ve revan.
Kendilerince yazdılar üzerlerine roman
Oynadıklarında gördüler roman değil dram.

Barış bir dahaki baharlara bırakıldı,
Gelmeyeceğini bile bile kuşların.
Takıldı miğferlere telekleri
Üzerlerindeydi kuşlara karşı çelik yelekleri.

Özgürlüktü, barıştı adı savaşın
Bu nasıl bir haklı paylaşım
Demokrasi olacaktı düzen
İnsan olabilirmiydi, insanı üzen.

Ateş püskürüyor ağızları bakın,
Üzerlerine bindikleri demir atların.
Çocuklar unutmaz kulaklarındaki sesi,
Silemezsiniz geçtiğiniz yerden palet izlerinizi.

Sahip olmak istediğiniz bir milletindir.
Petrol değil paylaştığınız kan ile kindir.
Getiremezsiniz artık özlediğiniz baharı
Kuşlara kanat takamazsınızki.

Kördür geceler
Göremezsiniz, kan kırmızısı kadife güller
Ancak sabahları bekler,
Aşkını anlatmak için bülbüller.
Soner BAYKAL