Azrail uğradı HAKK’ ın emriyle,
Canına gel dedi,döndü,gitmedi.
Varını tersledi kendi eliyle,
Ruhuna gel dedi, döndü, gitmedi:

Kendini bilene dünya bir yükmüş,
Malı mülkü için sevdiği çokmuş.
Bağrına taş bassa faydası yokmuş,
Aşkına gel dedi,döndü,gitmedi.

Oğluna kızına hayat vermişti,
Hepsine candan canım demişti.
Ağlayan yavrunun gözleri şişti,
Kızına gel dedi,döndü gitmedi.

Variyet yapmıştı kandı süsüne,
Karı bir kefendi baktı yüküne,
Kürekle toprağı attı üstüne,
Oğluna gel dedi, döndü,gitmedi.

Rüzgar gibi geçti dünya hanından,
Ne umdu ne buldu yalan şanından.
Hısım akrabası tuttu salından,
Dostuna gel dedi, döndü,gitmedi.

Dediler fanisin duymadı gitti,
Boşuna koşturdu aymadı gitti.
Mal dedi, mülk dedi doymadı gitti,
Malına gel dedi, döndü,gitmedi.

Kıyı köşe,gece gündüz topladı,
Oğul uşak yalan imiş yatladı.
Yalnız kaldı kabristan da ahladı,
İmana gel dedi, yoktu,gelmedi.

DAMAD derde kişi ermez murada,
Dünya fani her şey kalır dünyada.
Ne ararsan hepsi yüce Mevla’da,
Kahrına geldi, döndü, gelmedi.

10-11-2002
Not:
Hakk’a kavuşmuş bir mevtanın halini anlatmaya çalıştım...