5
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1177
Okunma
Nasıl da yakmıştım resimlerini
Bir anlık öfkenin oldum esiri
Kör olası yok ki onun dizgini
Bu öfkenin ağır oldu bedeli.
Cüzdanın içine resim koymuşum,
Yemin ediyorum çoktan unuttum,
Çıkarıp da baktım uzunca süre
İki damla yaşı döktüm üstüne.
Koyunca kalbimin tam da üstüne
Sanki de bir huzur geldi içime.
Çare değil ama küçük teselli
Bu öfkenin ağır oldu bedeli.
O resmi büyütüp astım duvara
Kapıdan girince hemen karşımda
Ona her bakınca gülümser gibi
Bu öfkenin ağır oldu bedeli.
Bıktırmışım onu anladım şimdi
Nerededir bilsem alsam haberi
Ayağına döksem gonca gülleri
Bu öfkenin ağır oldu bedeli.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz