Varlığa sevinirken yokluklara alışamadık,
Yıkılışlarda veriyorduk hep aynı tepkiyi .
Sabredip yemeli acıların tatlıydı meyvesi,
Büyük gizdi tatlılar en sona yenirdi ...

Mutluluk garantisi mi vermişti hayat bize?
Cüretkar bocalama akıl ayarını bozmamalı
Pes olmaz uçurumun kenarında bile,
Haykırılsa da geri adımdan korkmamalı...
Ufak acılar dalgalarımızı taşlamamalı

Çareler olacağını bilmeli ölümden başkasına,
Geçmişti iyi kötü çekilenler yarınlar muamma,
Özlesekte sadeliğini bitmez bu kargaşa,
Belki son ömür kırıntısıdır şu an eldeki ...

Mutluluğun yakasına yapışıp bırakmamalı,
Düşünmeli çözüm soruların özünde mi !
Yeter ki herşeyden almış olalım ibretleri ,
Yolda ayağımıza takılan taş bilinmez ki ?
Hatalarımız da uyarıyordur öyle değil mi?...

Nuran KARACA
9 10 2012 saat 11 25