Kardelenden renginin, vehmi ile kesilen
Şafakların nabzından, gurup vaktini aldım.
Çatlamış beynimdeki, umutlarımı silen.
Geceye perde çekip, dipsiz rüyaya saldım,

Ayrlığın, hüznüme ilmik, ilmik dokunmuş
Vechinden oyaların, çizgisini görürüm.
Nuh’un tufanı gibi, sularına okunmuş
Ecrinden hecelerin, dizgisini görürüm.

Zamanım, sana viran, anlamın bana yakın.
Pencereden gördüğüm, siyah beyaz fotoğraf.
Birliğin mebdeinde, alın benliğim yakın,
Sevdayı getirecek, bekler korunu araf.

Çok şey var söylenecek, imbikten geçiremem.
Üzersem, incitirsem, kırılır kaybederim.
Dayanılmaz bilmece, akla söz geçiremem.
Yokluğun bana acı, meylime sabret derim.

Daüssıla ilaçtır, kaderden olan iksir.
Esrarlı, yedi hece, özümle diyeceğim.
Varlığımla, ruhumla etsen de beni esir,
Ateşten gömlek olsa, yinede giyeceğim.

Şahin HANELÇİ
08.Haziran –2006
Erciş/VAN