Yaşı epey ilerlemişti
Ayakkabıcı Dedenin
Gözleri de görmüyordu artık eskisi gibi
Ah bir de hasta olmasaydı üstelik!


Dokurken ayakkabılara nakışlarını inceden
Namını duymayan kalmamıştı yedi kat köylerden
Yaparken ayakkabılarını özenle bir bir
Sevgisini de katardı O hep yüreğinden

Eli de hızlı mı hızlıydı dedenin
Gecesini gündüzüne katar çalışır,
Çarcabuk çıkardı işler elinden
Yüzleri de hep gülerdi sipariş verenin

Bir torunu vardı ayakkabıcı dedenin
Tek oğlundan yadigardı gözbebeği
Hem öksüz hem de yetimdi sevdiceği...

Öperken sımsıcak uyuyan torunun yanağından
Yarın bayram olduğu geçti aklından
Bu sübyanı sevindirmeliydi elbette
Gücü olmasada şu hastalık meretinden
Çıktı gitti dükkanına gece evinden....

Hastaydı ayakkabıcı dede
Hemde çok hasta...
İllet öksürük bir bıraksaydı yakasını
yapıverecekti çarcabuk torunun
pabuçlarını!
Yerinden dahi kalkmamasını söylese de ona doktor
Vurdu durdu o soğuk odada çekicini
ayakkabıcı dede
Sabah bayramdı,vermeliydi o cici ayakkabıyı
torunun eline
Vurdu,vurdu çivileri sevgiyle bir bir
O kırımızı deriye...
Sabah bayramdı,vermeliydi o cici pabuçları
torunun eline! .....

....................................................
Neşeyle kalktı torunu sabah tan ağarırken
Dedesine koştu sarılmak için
bayram sevinciyle
Bakındı odaya dede yoktu yerinde?
Merak edip sorup durdu kendi kendine
acaba dedem nerede_?
Birden geldi akılna
istediği pabuçları mı? yapmaya gitti
dede acaba işine
Koştu vardı dedenin yanına
Evett!
Evett yapmıştı dede ona bayram hediyesini...! !

Ve bir çift kırmızı ayakkabı vardı
son nefesini verirken
Dedenin elinde...........

Nazan Yazıcı Kalcı

Şiirime ses olan ve çok güzel yorum katan değerli şair dostum ÜMİT ERDOĞAN’A çok teşekkür ediyorum