Iyi taniyorum seni
Bir türlü söz geciripte
Uslandiramadigin yüreginle
Büyük bir hevesle bizi
Bir zamanlar cok yüzdürmüstün
Hüznün dalgalarinda

Simdiyse yaprak dökümüne
Karsi koyamadigin
Hayranligini uygulamada sira

En uygun renk diye
Hüznün rengini secip
Neden bu kadar bizi ?
Soluk renklerin eline teslim edip
Vaktinden önce davet ediyorsun
Hazani kapimiza

Baska mevsimlere göz kirpmayi
Neden hic düsünmüyorsun?
Ask tek degil dört mevsimi
Barindirir icinde oysa

Tamam ayaz zamani
Beklerken bahari
Dinlenen toprak gibi
Dinlendirdin ruhunu
Bahari yazi ne diye
Görmezden geliyorsun hala?

Birazda Sararip solmamizi
Desteklemeyi degil"de
Mesela
Cicekleri yüzümüzde actirmayi
Denemiyorsun baharda?

Neden ellerinle özgürlügümüzü engelliyor?
Ve bu askin korumaligini üslenecek
Bize sicagini yansitip isitacak
Mevsimlerin kapilarini
Itiyorsun ayaginla

Yakmak varken
Ogözlerimizdeki atesle
Dünyanin derdini
Sen o atesin kalbimizde
Sonsuza dek bizi yakip yok etmesine
Izin veriyorsun aska takindigin tavirla

Nasil bir magrifet saydinki?
O solgun hüznün mevsimini
Bize yasatmaya

Canlanmak isildamak yesermek
Varken taptaze topraginda
Hayatin tadina doymak
Ve yeniden dogmaya
Yeltenmiyorsun bu askin tutkusunda

Basimiza kendi elinle actigin
Soldurup benzimizi yeni icatlarla
Kuru yapraklar pesinde dolanip
Savrulan sevgimizi devsirtiyorsun
Diyarlardan
Nedendir kilitleyisin bizi ?
Tek mevsimin ardina

Bu mevsimdemidir askin gizemi
Pesine takilip kosturuyorsun bizi
Rüzgar dallarimizi kirip
Henüz teslim etmeden
Yakalamiyorsun akarsuya

Cok agir geldi bilki
Bu veda mevsiminin rüzgari yaza
Darmadagin edecek bizi
Hadi son bir gayretle tutarak ellerimi
Güz mevsimin gözünü korkutabilirsin
Destek bilerek sevgimi
Suratina savurupta

Yemin unutacagim beni üzüslerini
Istiyorsan beni yine kazanmayi
Azminle basarabilirsin
Kollarini sivayip bizi toparlayip
Tazeleyebilirsin
Gururunun boynunu kalbinin okuyla vurupta
Can verebilirmisin bize yine onun kaniyla..?


Nuran KARACA
16 9 2012 saat 0 1.....