kopup serilip giden kol ser değerdir ol bu canımda
ensesinde vurulup yakılan insanlığın sonbaharında
soyu soysuz aseletsiz bir yeldir dağıtır alır savurur
sayfa sayfa kana boyalı kin mahallesinin sokağında

sonbaharın yorğun yapraklarıdır görünen serilmiş
dost;kan ağlayan can ol yüreğimin mahzeninde
bakıp ne yanına el bir el atsam aci,yaradır vede
anılardır ki durur haykırır isyan eder yer yerinde

ihanet..emeğin..adam gibi adamların düşmanıdır
sağ kan emiciden vurup insan yakandan yanadır
dizilen insanca yaşamın felsefesine 90° aykırıdır
ki siz sözum o’na şair ARTI şiir dersiniz ve vede

neresinde görülmüş hangi paragrafında makalenin
emek değer sanat yaşasın insanlık deyip gelenin ki
yalan..talan+ihanet ile inkàrın en son durağıdır sağ
katilidir yaşasın insanlık ARTI onuru bayrak edenin

öyle ya denesiz susuz yağsız tuzsuz^çorba pişmez
bilgedir àlimler..davultozundan savurup saçıp etmez
iş olsun diye üst üste veya yan yana yığlııp satılmaz
harfler kirlenmeyi heceler ihaneti asla sevmedi,sevmez

demirkaya/yım ülkemde"şiiri" çok,"sairi" yok berhavadır
almış başını giden pusulasızlıktır ki yafta olmuş kendine
özü çürük..değmez,dinlenilmez Làftır dumana-toz’a körük
sözüm o’na hàşşa hàşşà aydın şair yazar bilir der çüş kendine


Şair Metin Demirkaya