Niksar’ın Avara köyünde doğdu
Acıyı, çileyi, gönlünde boğdu
Yalanı,riyayı,yanından kovdu
Ulvi mehmet diye, birisi vardı...

Yaşı elli iki,tevellüt atmış
Haksızlık olunca, kaşını çatmış
Her türlü acıyı, çileyi tatmış
Ulvi mehmet diye, birisi vardı...

Husumette bile, dostluk arardı
Toplumun derdine, kafa yorardı
Gönüller yapardı, hatır sorardı
Ulvi mehmet diye, birisi vardı...

Doğruluk,dürüstlük, elde kozlardı
Çocukları dersen,altı kızlardı
Bir garip gördükçe, içi sızlardı
Ulvi mehmet diye, birisi vardı...

Sevgi, dostluk diye, ömrü geçmişti
Zulüme,çileye, kefen biçmişti
Hayra giden yolu,hedef seçmişti
Ulvi mehmet diye, birisi vardı...

Bir sana bir bana, sanki hızardı
Yalana, dolana, çabuk kızardı
Yüreği doldukça, şiir yazardı
Ulvi mehmet diye, birisi vardı...

Umudu bitmeyen, hayal kurmuştu
Garibin halını,hatır sormuştu
Vatan,millet,bayrak, deyip durmuştu
Ulvi mehmet diye, birisi vardı...

Memleket yolunda, gerçek bir aşık
İnsanlık adına, doldurur kaşık
Karanlığa tuttu, yıllarca ışık
Ulvi mehmet diye, birisi vardı...

Toplumun derdiyle, bitmez çabası
Dünyada kalmamış, evi, obası
Yıllar önce ölmüş, zaten babası
Ulvi mehmet diye, birisi vardı...

Gün gelip onunda, teni solacak
O da bir duaya, muhtaç olacak
Mezarının başı, dostla dolacak
Ulvi mehmet diye, birisi vardı...


Ulvi Mehmet