Yaşam vasıtasıdır garibin çilesi,
İçin, için yanar yoktur hiç neşesi,
Sabır yükü olmuş ekmek teknesi,
Çırpınır bitmek bilmez yaşam çilesi..

Tutunacak destek, dal arar durur,
Rüzgâr önünde dertlerini savurur,
Çileler içinde yürekleri kavrulur,
Kendinde hayat savaşıdır onun çilesi,

Yüklendikçe tükenir can azar, azar,
Halini dostları görüp ederler nazar,
Alacağı yok ki dertlerini boşa yazar,
Yoksulluk ve fakirlik çekmektir çilesi,

Bir dost arar onunla ağlayıp gülecek,
Mumla arasa da görmez ona eşlik edecek,
Zor gününde onunla beraber göğüs gerecek,
Yalnızlıklar dünyasını temsil etmektir çilesi..

Gelen vurmuş, giden tekmesini vurmuş,
Parçalara ayrılmış etrafa savrulmuş,
Acı, elemler içini yakmış kavrulmuş,
Sabır deyip acılara göğüs germektir çilesi..

Her zaman ayakaltı olmuş mekânı, yeri,
Sarmal olmuş çözülmüyor bağlı illet zinciri,
Düşünemez olmuş aç olsa ekmek peyniri,
Kendi derdini kendisi çekmekmiş çilesi..

Ne şansı gülmüş, nede talih kesmiş yolunu,
Sesi kesilmiş bağlamışlar sıkıca boğumu,
El ayak tutmaz olmuş yadırgamışlar durumu,
Çaresizlik içinde sineye çekmekmiş çilesi,

Hayattan her hangi bir beklentisi kalmamış,
Beniz solmuş fer kalmamış, temelli sararmış,
Ölüm onun için kurtuluş bu son kumarmış,
Bir gün gül yüzü görmeden ölmekmiş çilesi..