BİLMEYİZ,GÖRMEYİZ,HEP FARZEDERİZ…

Bigün başımıza bişey gelince,düşünmeyip,Kader der de geçeriz..
Bir sorunla,bir başına kalınca,ders çıkarmaz,kolay yolu seçeriz..
.
Bir haksızlık karşısında kalırsak,biraz uğraşır,sonra vazgeçeriz..
Yanıverse eskaza bir yerimiz,” Yandım anaaaaam ! ” diyerek ah! ederiz..

” En iyisi kendim aklım ” demeyiz,akıl için kapı-kapı gezeriz..
Ba’zı şeyler,( GELİYORUUM !.) dese de,hislerimiz kuvvetli ya,sezeriz.. (!)

Bizden biraz güçsüzünü bulduk mu; acımayız,kafasını ezeriz!..
Biri,bize bir derdini anlatsa,yardım etmez,” Neyse halin gör! ” deriz..

Ahlâk dersi veririz de âleme ,herçeşit naneyi kendimiz yeriz!..
Anlayışı,hoşgörüyü kaybettik,çok kerre zehiriz,ba’zan şekeriz..

Bir derde uğrasak, doktora gitmez;,ağlar,sızlar,vızıldanıp-çekeriz..
Güzel bişey başımıza gelince,şükretmeyiz,oynar,güler,sekeriz..

Bir fırsat da geçmesin elimize!…Zannedersin,bizden başkası keriz!..
Çok kerre de bonkörlüğümüz tutar,bolkeseden,ne de çok va’dederiz..

Birinden,bir ufak nankörlük görsek,yatar-kalkar,beddualar ederiz…
Bilir-bilmez ,en ufacık şeylerden,” ayıptır!.” der,utanır-ar ederiz!..
Cemalettin! bu liste uzar-gider…Bilmeyiz,görmeyiz,hep farzederiz!..
————–Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-07.12.2006