Çay demlikten süzülmez kaynağı gönül onun.
Körpecik duyguları sunar suya naz ile.
Bazen zeybek diz kırar bazen aksi horonun.
Buğusunda her sabah Türkiye gelir dile.


Dedem Korkut soy soylar Çin seddini aşarız.
Kürşat’ın anısına yakılır semaverler.
Tevazu ikliminde asaletle yaşarız.
Çayı şükürle içer bu demde cümle erler.


Bir gül misal incecik salınır cam sarayda.
Buğulu masalların kan kardeşi efsane.
Leyla Mecnun yurdunu ihya etmez ne fayda.
Kuruyan dudaklara çay visali bahane.


Sözümüz özümüz saf çayımız da pir u pak.
Türk erdemli cihanda vefa ve şefkat onda.
Sevgi harmanlarız biz mayamızda yok nifak.
Itri tekbir besteler sesi davudî tonda.


Çay demlikten süzülmez ehli dilce bilinir.
Yunus’un Türkçesi ses Yesevî olur nefes.
Çaydanlığın isiyle nice kirler silinir.
Gönlümüzle demleriz çayımız olur enfes.
Ankara, 30.10.2012 İ.K