Anlatabilmeyi ne kadar çok isterdim
Belki ilk gözyaşlarım senden olandı
Parmaklarımın arasında tuttuğum kalem
Yazmaya cesaret edemediğim mısralar
Sinemde yankılanan gizlediğim figanlar

Artık yeter diyordu
Serdet çekinme istiyordu
Ama yine çaresizliğimle
Sana olan hasretimle
Yazmaya korkuyordum
Belki kırılacaksın diye

Etrafında pelesenk olan hevesler
Ne kadar bariz çıkıyor ahenksiz sesler
Önünde diz çökmeyi marifet telakki edenler
Senin dikkatini çeken gayretli olan nefesler
Teninde solmak isteyen uhdede kalan ümitler

Nasıl yaklaşa bilirdim ki
Cazibemde ki sefillikle mi
Meteliksiz yutkunduğum ilikle mi
Bir teklifin korkusunda kalan umutla mı
Tebessümünle kokuları salan güzelliğinle
Cesaret bulmazdım yanında adımlayamazdım

Sen o kadar farklıydın ki sensiz olan her şey
Melalimle serdettiğim nefesler olan gizemler
Sensizlik diyarında bir mahzunluğun adımlarıydı
Her bir seste seni aramak renklerde seni görmek

Kelebeklerin kanatlarından medet bekleyerek solmak
Lakin ummanlar içinde boğulmak nefesinden korkmak
Sana olan hasretimle toprak içinde sessiz kaybolmak
İç sızılarında anılmayı becere bilerek seninle olmak