Sonu olmayan yolun sonuna varabilsem
Gezginliği bırakıp bir yerde kalabilsem
Gam yemezdim,dert değil böyle yalnız yaşamak
Birde kendimi bilip kendimle olabilsem

Sırt çevirsem dertlere,tozpembe olsa hayat
Yanmasam geçmişime pişman olmasam heyhat...
Bu günümü yaşayıp akşamı sabah etsem
Zonklayan bir beyinle sorumsuzluk ne rahat

Derdimi deşiversem içimi bir boşaltsam
Dert oluyor içime problemsiz,rahatsam
Huzurumu ararım hep kuytu köşelerde
Delice bir uykuya dalıversem de yatsam

Bölmese uykularım ne ejderha,ne peri
Ne ben bir berduş olsam,ne de dense serseri
Üzüvermese beni hayattaki bir tutkum
Kapım açsam herkese alıversem içeri

Dostluk kursam sonsuzluk vadeden bir anlayış
Değişir belki o an,ondan önce yaşayış
Hayatımı boş yere harcadım hesapsızca
Ölümü bekler oldum son günümde kavrayış