Yıllardır kullanıyorum adımı, ezberledim.

Fakat unutmam isteniyor

Sadece adımı da değil, her şeyimi unutmam isteniyor

Oysa ezbere biliyorum ben kendimi

sıyrılamam ki yaşatılanlardan yaşadıklarımdan

bana yüklediğiniz rolden.

Biliyorum haklısınız, karşılığım yok benim.

Yokmuşum gibi yaşamalıyım.

Kimliksiz

hiç kimse olarak.

tamam olmuyorum düzeninize sisteminize hiçbir şeyinize teslim
pes etmiyorum

az olsada elimden geleni koymuyorum arkama.

Yok saydıysanız da Yitik olsam da,

sadece kendim için değil, hazırlanışım

taşıyorum bana yüklediklerinizi dolu küfeyim

Şikayet etmeden, tasalanmadan.

Biliyorum

ama ağır geliyorum biliyorum

biliyorum acıntılı
biliyorum esirgemediğiniz hayırlı temennilerinizi

Vicdanınızdan çıkardığınızda günahınız da kalmaz biliyorum

bağışlarsınız kendinizi, nur yüzlerinizle.

Duygularınız, hisleriniz de aldatmaz sizi.

mantığınızla kavrarsınız algılarsınız

İdrakiniz tamdır,

güdüleriniz yanıltmaz sizi.

duyularınızda dürtülerinizde algınızda biliyorum

En iyisi olanı, siz seçersiniz herkes için
buyüzden güveniriz size, kanarız, sorgusuz kanıyoruz.

onun gibi bunun gibi şunun gibi biliyorum

Başkasının adıyla, ben olmadan yokmuşum gibi yaşarkende

taklit ederek davranışlarınızı Tam olamadan

Kimim ben diyerek hiçkimseyken

yetemezken kendime başkasına sizede

Yokum şimdi, istediğiniz gibi.

Benden öncekiler de yok, adları yok işte

Hepsi mezarsız tarihin çöplüğünde yitik.

Kimse tanımıyor onları. Onlar nasıl severlerdi, nasıl gülerlerdi,

nasıl itaat ederlerdi size, kurallarınıza, ırkçı yasanıza

yoz geleneklerinize, dayatmacılığınıza

Nasıl susarlardı yüreklerindeki hücrede?

Arzularını, özlemlerini, tutkularını nasıl prangaya vururlardı?

Ben de gömüyorum şimdi kendimi kendi ellerimle,

sizin istediğiniz gibi, olmayan kendime danışmadan.

Hiç kimse olarak.