Ah o bayramlar, fakirdik belki ama
Gülücüklerimiz zengindi açlığa inat.
Salıncaklarımızı makineler değil
Yürekten seven gönüller sallardı,
İki ağaç arasında gidip gelen
Mutlu kelebekler gibiydik.

El öperken avucumuza sıkıştırılan
Yirmi beş kuruşlukları görünce
Parlardı gözlerimiz
Bugün cimrileşen ellere
Ve matlaşan gözlere inat.

Kara lastiklerimizdi bizim naykımız,
Hani şu terli ayakların içinde
Doksan derece dönebilen,
Toptan önce filelerle buluşan...
Adidas’lara inat en az bir kırk beş devirirdi.
Bayramlara yetişemezse arkası
Bir urganla bağlardık iki yakasını.

Poşetlerimiz vardı renkli renkli şekerlerin
İçinde gözlerimiz gibi parladığı.
Uğradığımız kapılar neşeyle açılır
Teyzeler ablalar koştururdu
Yüreklerini doldurmak için.

Huşuyla girerdik huzurlarına
Ayrılışlarına ağladıklarımızın.
Yarım yamalak bildiğimiz duaları okurduk
Ama içten okurduk, gönülden, candan.


Sıkılan ellerde bir sıcaklık
Bakan gözlerde sevgi vardı .

Velhasılı
Fakirdik ama dünyalıydık


Kamil GÖRMÜŞ