2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1046
Okunma
Önce eylül seslendi,
Nisan yağmuru eşliğinde.
Yaz çocuğunu emzirdi mavi’de,
O tuzlu ve berrak suyuyla kıyılarında.
Bir kır kahvesi takılıyor gözlerime ötede,
Masum ve sakin son nefesine kadar.
Eylül’ü izliyor,
Kendisi gibi yaşlı çınara dayanarak.
Sıkılıp az sonra yürüyor,
Bozuk bağdan elma koparıyor eylüle.
Yanaklarına benzeyen kırmızı tebessümle,
Başında Gri’msi ayaz kirlice durur.
Buzlu yollarına ve havaya inat,
İçi alev alev yanar eylül’ün.
Ama kimse farkına varmaz bu ateşin.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz