" hayatın
kalbime, bedenime, ruhuma bulaştırdığı kiri temizleyen satırların
mutluluk itirafları...."

kendi ihtilallerini ertelemiş gençliğimin rüyasını görüyorum
gerçekten yağan asi yağmurun damlalarında ... / ... hırçınlığında
şimdi bir çağ açıyorum gönlümde harcanmış günlere
senin gülen yüzünde
sürgünlerimden dönüyorum

öyle bir geçmiş ki; kendi hatırasından yoksun
çocukluğu kül karası, delikanlılığı kör zindan
öyle yetim ki; martılardan ekmek çalmış
yarasına tuz basıp deniz sarmış

diz çöküyorum yine
insan olabilme inancımın önünde
bana ya rabbim dedirten dilinden sunduğun şükürle
yıkanıyorum kalbinde

" Kötü bir isyankárım sonunda hep bir dua var dilimde."

ya da:
beceremedim ölmeyi şiirden başkasında
sevdim günahlarınızı bile yüreğimde süzmeyi
vazgeçemedim beklemekten hakkın tecelli edeceği vakti

oysa ne güzel suçlusuydum
elleri kanlı vicdanınızı yıkadığınız kirli suyun
bütün ahlakınızı yitirdiğiniz namus oyununun
yalan yok, herşeyi içtiğim şaraba sorun

öyle bir inanmıştım ki; berduş yemini etmiştim
koynumda yılanlarınızı besledim
öyle bir aşk içmiştim ki: ömrümü katık eyledim
size vursun diye güneşten çekildim

anlattım işte
hayatımın gülen yüzü, kalbimin kinsiz diliyle
belki de:
lirik bir berduşun yaşamadıkları tüm bunlar
söylesene
yalandan farklı mıdır geç gelen bütün itiraflar?