En kötü olmayı çok istiyorum,
Bunu öğretecek bir okul var mı.
Hiç kimseye abes gelmesin sorum,
İyilik insana düşman mı, yâr mı.

Ömrümce herkese, içten inandım,
Hiç bir kimse yalan, söylemez sandım,
Kime güvendiysem, yandıkça yandım,
Bilinmedi içim, cennet mi, nar mı.

Sevgi ile doğdum, aşkla beslendim,
Gönül tahtımdaki şah’tan seslendim,
Doğruluk yüzünden az mı terslendim,
Dünyada hoş görü sahnesi dar mı.

İyiliğin zıddı, o nasıl şeydir,
Tatmadan bilemem, nasıldır neydir,
Bana deselerde, özgürce reydir,
Kötülük köklenir, bende yaşar mı.

İyiliği hepten enesem mi ki,
Birazda kötülük denesem mi ki,
Helali terk edip yemesem mi ki,
O zaman kasamız dolup taşar mı.

Gerçekte ne idi, ayıp ve utan,
Hangi canavardı, sevdamı yutan,
Bu güne dek beni ayakta tutan,
Edep mi, haya mı, iffet mi ar mı.

Gerçek insanlıktır başımın tacı,
Fakay öyle dert ki, zehir ilacı,
Ne kadar öz veri, o kadar acı,
İçinden çıkmak zor, zarar mı kâr mı.

Yaralıyı içten sormazlar asıl,
Aldanış içinde, geçti her fasıl,
Kimin umurunda encamı nasıl,
Yürek yaralıyken, dil bahtiyar mı.

18.10.2012...Mustafa Yaralı