Gönlünün arzusuna göre iş yapma ki, sırtına pişmanlık yükü yüklenmeyesin. ferideddin attar
İrfankarabuluT
İrfankarabuluT

Dut Ağacı

Yorum

Dut Ağacı

( 2 kişi )

3

Yorum

4

Beğeni

5,0

Puan

1264

Okunma

Dut Ağacı

Dut Ağacı

Dut ağacıyım bahçede
Tüm kuşlar üstümde benim
Dallarımın arasındaydı hüzün
Döküp giderken avuçlarına dutu
Çetelesi içtimada
Ve dallarım sarkık secde
Çocuklar altımda benim
Dut/unur gönlünce

Paylaş:
4 Beğeni
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiiri Değerlendirin
 

Topluluk Puanları (2)

5.0

100% (2)

Dut ağacı Şiirine Yorum Yap
Okuduğunuz Dut ağacı şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Dut Ağacı şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
halilşakir
halilşakir, @halilsakir
17.10.2012 15:01:31
bir dut ağacımız vardı benim ev arkadaşım ve de yaşdaşım...
ben de ona yazmıştım sizin gibi bir şiir, adı da DUT AĞACI.
siz azla çok anlatmışsınız ama ben üç bölümlük şiirin bir bölümünü sizinle
palaşmak istedim ya inanın onu anlatamadım...

DUT AĞACI

.................................................
.................................................

Yarım asırdır ayakta yorulmadan duruyor!
Arada bir çırpınarak duvarlara vuruyor…
Soğuklar çok donduruyor, sıcaklar kavuruyor
Sonbaharın rüzgârları, yaprağın savuruyor.
Ne kıştan korkusu onun, ne sıcaklardan bîzar,
Oldukça dut dökülüyor yerlere azar, azar.
Uzun yıllar çoluk çocuk, doyurdu bizi duta
Konu, komşu, gelen geçen, hırsıza ve hayduda...
İkram etti kıskanmadan şıralı dutlarını,
Ünü aşmıştı artık evin hudutlarını.
Ele baktı, güne baktı, yorulmadı bıkmadı,
İhmalden başkası onun gövdesini yıkmadı.
Oydular da bedenini, duttan yaptılar bir ut
Köklerinden fışkıranlar yeni dutlara umut...
Oyulurken geniş beli, inim, inim inlerdi
Bir türkü yakardım ona, söylerdim hep dinlerdi:

Dut ağacı, dut ağacı
İnliyorsun bu ne acı?
Meyveni hep ana bacı
Pazarda satmadı mı?

Filiz verdi, yaprak verdi, gölge verdi, dut verdi.
Vefakâr bir ana gibi, hep vermeyi severdi...
Şimdi mutlu mudur bilmem, elden ele geziyor
Dokundukça mızrap ile sineleri eziyor...

Antalya-2002
leb-i şima
leb-i şima, @leb-isima
17.10.2012 13:15:04
canım dut çekti şimdi..
Ömrümün güzelliğiydi çocukluğum..
sevgim ve saygımla şairim
Nurefşan.
Nurefşan., @nurefsan-
17.10.2012 13:13:04
5 puan verdi
çocukluğum geldi aklıma ve dedemlerin bahçesindeki dutun tepesinden inmediğim...

kutluyorum can dost kalemini saygılarımla
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL