18
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1691
Okunma
ERDİNÇ GÖKDAĞ ’IN ANISINA
çaldı ölüm
dönüşümün
bestesini
gömdüm
gitarıma parmaklarımı
söyleyemem
dünyayı...
ölüm ne zormuş anne
ne çok sevmişim dünyayı
gidiyorum
sancımla boyadım
odamın duvarını
yastığımda iki rekat
erimiş , bitmiş nefes...
düğünü görmeyen gelinlik
gibi
umutsuz
nefesim hastane kokar..
gidiyorum anne
sakın uğurlama beni
gidiyorum
ten dikme bana
dikişi tutmaz vedalardan
yırtılır canımın
oğul elbisesi
dikiş tutmaz
en çok da çocukluğum ağlar
bir de annem... ona başkent .
.....................
ömür...