Sonbaharın gülü, hüzün çiçeği,
Selam olsun sana, ey dertli bacı.
Gönül kozasının, dertli ipeği,
Rabbim keremiyle, bitsin her acı.

Hazan mevsiminde, hüzünle doldun,
Muhannet yüzünden sararıp soldun,
İyi ki özden öz, kardeşim oldun,
Bütün taleplerin başımın tacı.

Çile deryasında gönül eğleme,
Anlat dertlerini, ele söyleme,
Ciğerini yakıp kebap eyleme,
Tavında bırak ta, kavurma sacı.

Kardeş kıymetini kardeş bilmezse,
Akan gözyaşını, candaş silmezse,
Sözler teğet geçer cana ilmezse,
Ne anlar derdinden, hocayla hacı.

Bilirim ki bacım ağılar içer,
Her nedense çile, garibi seçer,
Dün nasıl geçtiyse, bu günde geçer,
İner be sırtından, mihnet kırbacı.

Kahır yükün oldu, kalbini burdu,
Beynini kemirdi muhannet kurdu,
Birazda boş kalsın o gönül yurdu,
Sen ev sahibisin, dertler kiracı.

Korku duvarını temelinden yık,
Zorla tahammülü, dişlerini sık,
Kanatlan alçaktan yükseklere çık,
Seninde yaşamak hakkın miracı.

İncitemem seni, incinsem bile,
Kardeş kardeşine yapar mı hile,
İnan uzun sürmez çektiğin çile,
Umarım, çareler verir eczacı.

İçin oya gibi zarif dokunsun,
Yüzünden ilahi, nurlar okunsun,
Dostlukta varımsın, kinde yokumsun,
Dilin bülbül olsun, sen gül ağacı.

Aldırış etmede kuruya yaşa,
Zehirler akıtma, en tatlı aşa,
Seni yaratanla kal ki baş başa,
Allah’la arandan çıksın aracı.

Sarsılmaz imanla sen ona sarıl,
Ne küs kimseye, ne kahret darıl,
Sevda hamuruna aşk ile karıl,
Takvayı sıkı tut, ol ki vera’cı

Dikleşmeden dik dur, başını eğme,
Kardeşin yaralı, yarama değme,
Neşelen şen şakrak, kederi sevme,
Sabır helvasıdır, derdin ilacı.

16.10.2012...Mustafa Yaralı