Ahah göz kapaklarım ağrıyor,,
karardı her yanım,,
üşüyorum yalnızlığımda,,
bedenimde suskun ..
Işıkları açın ne olur,,
uyumak istemiyorum,,
ya bir daha göremezsem,,
ya bir daha nefes alamazsam...
Gidip geliyorum sanki hayattan,,
tökezleniyorum ansızın,,
geride bırakacaklarımı düşünüyorum,,
ya onlardan birgün gidersem diye..
Oturuyorum karanlığın eşiğine,,
tek bir tebessüm dudaklarımda,,
umuda yolculuk var yüreğimde,,
ışıklar açılacak gülen gerçekle...
Yorgun oluyorum arada,,
ama olsun ben yine mutluyum,,
gözlerim ışıl ışıl,,
kalbim heyecanlı,,
hele ellerim,,
hiç yalnız değil,,
sevdiklerim tutuyor,,
ve bende,,
tutunuyorum onlara,,
herşeye boşvererek ....





25/09/2012
00:00/salı

YAZAN: ŞEBNEM ÖRS



NOT: BU ŞİİRİ BİR TANIDIĞIMA YAZMIŞ BULUNUYORUM.. KENDİSİ MEME KANSERİ OLDU VE ŞUAN İYİ ATLATMIŞ DURUMDA..
SADECE O YAŞANMIŞIKLARI YANSITMAK İSTEDİM.... TEŞEKKÜRLER...