3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1134
Okunma
ilk sesini duyduğumda
küçük bir kız çocuğu doğruldu bağrımda,
küçücüktü elleri,
küçücüktü ayakları
küçücüktü burnu, dudakları,
şımarıktı avazları...
ve günler geçiyordu saatimin üstünde
ve ben saat başı seviyordum delice,
dakikalar hoyrat bir rüzgar oluyordu,
ve zaman
saatin akrebinde yerleşmiş olan sana koşuyordu...
küçücük yüzün avucuma düşüyordu,
ve kısacık saçların kokuyordu burnuma...
ve küçücük dudakların ismimi söyleyince
ismim güzelleşiyordu dudaklarında...
ve yavaşça sarılıyordum sana
sen azcık acısan
ben ciğerimden kusuyordum
sen anlamıyordun
bebeğim
diye
sarılıyordum
ölüm
sırtımda
ben
sende
ölüyordum
yokluğunda...
erkan ulusoy...
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
