nasıl biriyim diye sordun ya
ben seni çırıl çıplak ay gibi görüyorum
seni güneş kadar sıcak buldum
bir okdar da
arzu ve isteklerine feren koymuş yürek ateşin de fırtana da yalpa yapan bir gemi görüyorum
sana bakınca nazik
nazlı
çilveli
kibar bir hanfendi görüyorum
sana bakınca
bir o kadar da seni nehir suyu gibi soğuk görüyorm
sana bakınca
dudağımı arzu istekten çatlatan böğürtleğen görüyorum
ben sana bakınca kendimi görüyorum sen de
sana açtığım sevda sayfalarını tek tek çamura sokuşunu unutamıyorum
sana açtığım kalp odamı perme perişan edişini unutamıyorum
beni sende eritip kül edişini unutamıyorum
ve küllerimde izmarit beslediğini
karşımda haykıra haykıra alay edişini unutamıyorum
ama kızgın değlim sana
seven kızmaz
sadece sana bu kalp yoksunu oluşundan dolayı acıyorum
buz kütlesi kalbin
bu halimizi duyanlar bana
on da bir sevda kıvılçımı yanması için
onun kalbin de
atom bombası patlamalı dediler
oysa neler yapmadım ki
netronlar patlattım
hidrojenler
hatta
bir virgül gibi boynum önüne koydum
mor düş giydirdim
gökkuşağında gezdirdim
yıldızları saçına taktım
bir busen için yandım
evet canım seni gördüm
sen ölmüşsün
artık kalbim kabuk bağladı

irfan KÖKTEN