garip bir yalnızlık kapladı içimi
Oysa etrafım
Gülümsemelerle
acımalarla kaplı
Nasıl hissediyorum biçareliği
Konuşmak istiyorum
Icımde bir kotu bir yanım var
Yok etmek istiyor
önüne çıkan herşeyi

_Sakinliği nasıl da özlemişim….

Etrafım sessiz su an
Ama bir o kadarda gurultulu
Kafamda dolasan
bağıran
haykıran
sayısız düşünce
Basım ağrıyor
Yok olmak
belki bir çözüm olabilir
Ama nasıl ?

Kızıyorum kendime
Bu kadar zavallı olmayı
nasıl kabullenebildim
Oysa söz vermiştim kendime
Hiç bir fırtına
Hiç bir aşk
Hiç bir ihanet
edemeyecekti yerimden beni
Koca bir çınar gibi
Dikiliverecektim karsılarına
Nasılda süpriz olacaktı
Acımı acıttığını sananlara


_Bazen sözler tutulamıyor iste !..

yorgunum
sanki yıllardır iç uyumadım
yoksa bir kaçış mı
kendimi dünyadan soyutlamak belkıde
ne olursa olsun
dünyada tek son benim ki degıl

_bir gün unutulurum ben de

‘’ gelgitler ıcın de
aklımdan gecen
ve asla gerçekleşmeyecek
bir gün hatırladığımda
gülüp geçeceğim
sayısız düşünceden biridir
.sadece yüreğimin isyanı ;
bırakalım da rahat etsin! ‘’


HATİCE AYDIN