2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2708
Okunma
AY’ın şavkı vurur yüzüne,
Soğuk gecede.
Darağacına,
Gülümseyerek.
Asılmış ilmiğin ucunda sallanır,
Titrer gibi sanki.
Nedenler ve niçinler arasında,
Karamsar kalmış hüzünlü yüzü.
Esen yelin uğultusuyla ansızın,
Can hıraş bir çığlık yırtar geceyi.
Ve son nefesin etrafa yankısıyla,
Bozulur gecenin sessizliği.
Derken bir ürperti alır,
Şaşkın ve korkuyla bakan gözleri.
Alınan bir CAN’a baktıkça,
Hafızalara kazınır asla silinmez .
Onu görenler yaşadıkça unutamaz,
Ta ki son nefeslerini verene kadar.
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz