Ya Rab yine adımı asi diye andılar
Biri iki görmekte yine şaşı bakanlar
Ve cahil bir meleğin yandaşıdır sandılar
Gündüz hilal kuşanıp gece de haç takanlar

Adım Mecnun olsa da aslım Leyla’dır benim
Yürümem gittiğim yol çöle dönmüyor ise
Ve her zerremi aşka feda edenlerdenim
Yanmam ben o ateşte küle dönmüyor ise

Sendedir en bilinmez ve en mahrem hallerim
Gönlümün en mukaddes yeri senindir ey yar
Gözlerimin üstünde bir çift beşik sallarım
Birinde yalan uyur biri senindir ey yar

Ne zaman ki aşk diye bir fısıltı işitsem
Gözlerim nil nehrini davet eder bendine
Ve ne zaman nefsimi boş bir günaha itsem
Yüreğimde bir yangın başlar kendi kendine

İnce bir efkâr yürür kirpiğime her gece
Gönlüme çöker sanki ışıl ışıl asuman
Sökerim her yıldızın yüreğinden bir hece
Ve yangın şiir olur söz tüter duman duman

Ey hüznümün menbaı ey beni benden alan
Huzur bulmaz ervahım kalmadan sana ramak
Yük’e etmem şikayet bana asıl zor olan
Varlığını bilip de yokluğunu yaşamak

Faruk Atli.